insanlar hayatlarının yarısını kendilerini tanımakla geçirir.

Ben bu aşmayı atlamak üzereyim.
neden mi?
hani eskiden bir soru sorulurdu ya bardağın boş tarafı mı?dolu tarafı mı?ben bu sorunun cevabını anlamazdım.Çünkü ben olması gerektiği gibi bir kısmı boş ve bir kısmı dolu bir bardak hayal eder ve böyle kabul ederdim.aslında bu olaya olan bakış açımızı pozitif ve negatif enerjimizin bir çeşit ölçümü gibi bir şeydi.aniden aklıma geldi.Böyle şeyler aklıma aniden gelirdi zaten.Bir gün kalkıp kök hücreler hakkında düşünmem gibi.Ya da günlerin ayların adları nerden geliyor diye merak etmem gibi.
neyse başlıyorum.bir çeşit unutmama kendini kabul ettiğini belgeleme yazısı olarak da anlayabilirsiniz.yada okumazsanız önemli değil.Ben yine de yazıyorum.

şimdi negatif bardağın boş kısımlarını anlatıyım.hayat hakkında hayal kuramıyorum.Bu yüzden iş-eğitim kısmında pek başarılı olamıyorum.Gelecekten korkuyorum.beni hep mahçup durumda bırakacağını hissediyorum.korku ya da zayıflık.benim için her ikisi de aynı anlamda.

sulu göz bir insanım.çok çabuk ağlarım.Bu huyumu kimse sevmiyor.Ben bile nefret ediyorum ağlayınca kendimden.ama elimde değil.en çok da bunu kabul edemiyorum zaten.kontrolün bende olmamasını.

asabiyim.bu önemli bir itiraf.çoğu kişi bunu kabul edemez ama ben böyle biriyim.içimde tutamam kini nefreti dışarı patlamak ve kurtulmak isterim.bu yüzden bazı insanların kalbini kırmışımdır belki.belkide unutmuşlardı.bilmiyorum.ama umursuyorum.

alıngan biriyim.küçük detaylarda yaşayan biri.bu çoğumuza göre aptallık belkide kimsenin takmadığı önem vermediği şeyler önemsemek ve kendi üzerimize çekmek en çok bundan nefret ediyorum.

şimdi bardağın dolu kısmına bakalım.içinde kibirin yüzmediği kısma.
alçak gönüllüğüyüm.yani biri benim hakkında (nadir de olsa) oldukça olumlu şeylerden bahsetse hemen konunun değişmesini isterim.değiştiririm konuyu.dayanamam dünya da sadece ben iyiymişim gibi hissedilmesini.neyse bunu saflık ve alçakgönüllülük olarak algılayın.

korumacı biriyim.sevdğim insanları ne pahasına olursa korurum.bazı olaylardan ders almam gerekiyor aslında.bu nankörlüğün kilit anahtarı gibi birşey.bazen geri dönmüyor bu duygu o zaman yalnız kalıyorunuz.ben zaten arkadaş konusunda şansız kalanlardan biriydim.neyse diğerine geçelim bence.

 kin tutmam.tutamam.nefret edemem insanlardan .asabiyim yazdım ama bu asabilikten öte parlayıp geçen bir şey.çok çabuk geçer sinirim kinimde onnla aynı oranda terk eder beni.bana ne yaparsa yapsın affediyorum unutuyorum insanları.benim onları kırdığımı duşunuyorum.bu beni ben yapıyor.empati.

bu özellikler beni gözünüzde size daha da yaklaştımış olmalı.çünkü herkes gibi aynı şeyleri hissediyoruz.sen ben ve diğer 7 milyar insan.özümüzde hissetiğimiz herşeyle  aynıyız.sadece farklı görünüyoruz.o zaman sen kendini iyi hissediyorsan ben kendimi iyi hissediyorsam kim bu kötüler?biz nasıl köü oluruz?biz aslı bu souyu yanıtlayabilir miyiz?