ne kadar klişe olurdu değil mi?
geçmişinizle aranız nasıl?
bunu eğer çok mutlu iseniz aklınıza güzel anılarınız gelicek ve burdan sonrasını okumayacaksınız bile
uzun yazıları kimse okumuyor
üzülüyorum
geçmiş diyince benim aklıma hatalarım geliyor
buraya kadar okumaya devam edenler gibi
yanlış anlaşıldığım anlar
onları kaybetmenin verdiği boşluk
biz hayatımıza doğru zamanda giren insanları düşünmüyorum onlar bizim için normal biz hep sahip olamadıklarımızı düşünüyoruz
hep daha iyi şeyler yaşamak
zirvedeyken bile inmemeyi düşünüyoruz
geçmiş çoğumuza kendimize acıdığım hissini veriyor
kendine acıyormusun sen?
ben ara sıra yapıyorum bunu
bu bir tik gibi bir şey
bir kere yapınca alışkanlık oluyor sonra bakmışsın bir yere boş bir şekilde bakıyorsun ve aklına elinde tutamadığın şeyler geliyor
bunu günün yazdığım bu saate değil gece romanların ilhamının geldiği anlarda düşün
hepimiz söyledikleri gibi anların geçmediği yılların geçtiği zamanlardayız
saniyeler beklemeler hayatımız bizden alınıyor
hep yarına ayarlanıyoruz
geçmişde yarınımızda
bunu kabul etmiyoruz
içimizdeki yarınlar bizi .mükemmele ulaştıracağını düşünüyoruz
bekliyoruz
sabah kalktığımızda dahil uyumak için ne kadar zaman var diye vahlanıyoruz
biz sadece mutlu iken yaşadığımızı düşünüyoruz
geçmiş bazen komik geliyor
yarın hep mükemmel
şu an ise sıkıcı
biz hatayı nerde yapıyoruz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder