kendimizi başkaları ile kıyaslamak yerine herkesin kendi hayatı-kendi başarısı dediğimiz an mutlu olabiliyoruz.gözlerimizi başklarına bakmak yerine ileriye baktıgımız an ilerleyebiliyoruz.
yoksa hayatımızda hep mağduru oynayarak kendimizi kandırıyoruz.
bahaneler üretiyoruz.sonra inanmak için olaylar kurguluyoruz.
belki mantıklı belki mantıksız inanıyoruz.
mutluluk sanki hiç bizim olamayacak gibi düşünüyoruz ve saniyeler öncemizi bile hatırlayamadıgımız bir hayatta mutlulugun ayaklarımıza gelmesini istiyoruz.
"bekliyoruz" ,"istiyoruz "hayatımız sadece bu iki kelime üzerine kurulu gibi hareket ediyoruz.
bizim dışımızda herkes mutlu ve çoğu hak etmiyor gibi yargılayıp kendi mahkememizde kendimizi cezalandırıyoruz.
kaç yaşında olursa olsun insanlar sadece mutlu olmak istiyor.
çoğumuz mutsuz ve önemli nedenleri var
ama değiştiremeyeceğiniz şeyleri düşünmek yerine değiştirebileceğiniz şeylere odaklanıp içinizdeki potansiyeli bu yerlerde harcayın.
sizinle beraber kalıp sizi boğmasına izin vermeyin.
düşseniz bile siz düşün diğerleri hızlı koşuyor diye düşmeyin diğerleri diye cümle kurmayın.
sorun sizde
çözümde sizde olabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder